UEFA Avrupa Ligi play-off tipinde Beşiktaş 3-3 berabere kaldığı maçın rövanşında alanında İsviçre takımı Lugano’yu 5-1 mağlup ederek ismini Avrupa Ligi lig kademesine yazdırdı.
Mücadele sonrası Milliyet Gazetesi müellifi Attila Gökçe siyah-beyazlı grubu ve müsabakayı kıymetlendirdi.
Büyük cümbüş / Attila Gökçe
Futbolun kahırdan cümbüşe döndüğü anlar da varmış.
Beşiktaş herkese hatırlattı… Evvel hayatın güç, mutsuz, keyifsiz manzaralarını sundu birinci yarıda…
Sonra coştu… Oyunsa oyun… Skorsa skor… Golse gol yani… Hem de aşçının “bol kepçe”si üzere. Doyurucu bir servis yaptı. Peş peşe attı, keyifle çaktı.
‘TARİHİN SUSACAĞI VAKİTLER VARDIR’
İsviçre’deki birinci maçta 3-1’den 3-3’e takılan Beşiktaş, benim üzere o günleri görenler için Avrupa’da hayal kırıklığı serisini yaşayanlara tekrar “acaba mı” dedirtti. Rövanşı bekleyene kadar makûs olasılıklar da katıldı hesaba. Yeniden de umutlu itirazlar vardı: “Olur mu? Son yılların en düzgün, en keskin, en üretken, en ezici kadrosu bu… Tarihin de susacağı vakitler vardır. Yeni sayfalar yazılır.”
Lugano karşısında hepsi de yeterli oynadı. Gevşemeden, koşarak, işlerini ciddiye alarak. İkili gayrette, alan boşaltmada ya da kapatmada ellerinden gelenin en güzelini yapmaya çalıştılar.
Peki gecenin gösterisi hangisiydi?
Söyleyelim: Birinci yarıda (7. dakikadaki Immobile golünden sonra) akıl almaz gol kaçırma gösterisiydi. Evvel Rashica, sonrasında Immobile, Semih, Gedson filan…
Aklınıza kim gelirse!
İkinci yarı başladığında diş göstermeye çalıştı Lugano. 59’da Vladi ile 1-1’i bulup ümitlendiler, rahatladılar, birazcık da şımardılar.
Sen misin, dedi Beşiktaş… Gedson, Rafa Silva, Immobile, Salih… Attıkça attılar.
Beşiktaş otobüsünü UEFA Avrupa Ligi’ne kaldırdılar.
‘EN ARGÜMANLI ŞAMPİYONLUK ADAYŞARINDAN BİRİ’
Dün geceki Beşiktaş, maçın dışına taşan gerçekleri de sergiledi: 1) Dönemin en tezli şampiyonluk adaylarından birini izledik. Artık meydanı boş bırakmayacaklar gördük. 2) Çok uyumlu, disiplinli, yaratıcı ve mekanik bir ekibi izleyeceğiz. Peşini bırakmayalım. 3) Bu kadroda Immobile de var Hekimoğlu Mustafa da. Rafa Silva da var, Semih Kılıçsoy da.
Dün son gole çok sevindim. Salih Uçan attı. Ben özlediğim çocuğu gördüm, o da futbolu unutmadığını gösterdi.
Eh, bu kadar hoşluk herkesi keyifli etmeye yeter!
Bronchorst’a da bravo, Beşiktaş’ın teknik kurmaylarına da. Yöneticilere de. Lakin en büyük alkış “vazgeçmeyen” taraftarına! Bravo yani!